Oetsloven Blues & Roots #26 Festival Wellen (03-08-2024) report & photo credits: Freddie info organisatie: Oetsloven Blues © Rootsville 2024

De taart daar hebben ze hier vorig jaar kunnen van smullen maar vandaag, de dag met de 26ste editie van 'Oetsloven Blues & Roots' is het terug bittere ernst. We beginnen ook aan de oogstmaand en dat betekent ook dat de zware kanonnen er stilaan beginnen aan te komen. Onze Belgische blues & roots op z'n best...

Met 5 groepen en een akoestische change-over hebben Katrien en Bart er weer voor een mooie affiche gezorgd hier aan de 'Kapel van Oetersloven'. Het was hier in in de 12de eeuw dat de 'Heer van Wellen' op kruistocht vertrok en dit gebouwtje liet bouwen, toen een tijd van onthoofdingen en ander volksvermaak. Nu rest er hier maar '1' volksvermaak meer en dat is al de 26ste editie van het blues & roots festival dat op deze locatie plaatsvindt, want appelen en peren plukken aanzien we tot nader orde nog steeds als arbeid. We zijn er samen met de vele internationale blues liefhebbers van dit 'bluesfest' er klaar voor en zo ook onze vertrouwde 'MC' Doghouse Sam die als een volleerd 'Belleman' iedereen tot voor het podium kwam te roepen.

Opener van deze editie is 'Avenue'. Niet 'Southern Avenue' zoals we deze kennen in de blues wereld maar een band waarvan ikzelf nog nooit heb gehoord. Op de toch wel al overbevolkte highway van het internet ben ik ook al niet veel wijzer geworden. Veuls te warm om te blijven zoeken dus houden we het maar wat ik terug kon vinden op 'smoelenboek' van Oetslovenblues. En dat is een formatie met daarin ook een 'she' die zich als een 'blanke' Big Mama Thornton zou komen te manifesteren.

Ondertussen was ik de samenstelling van de band toch te weten gekomen en was er zo ook meteen de link naar hun 'FB' pagina. Deze 'Avenue' bestaat maar liefst uit 6 muzikanten die zich met volle overtuiging komen te smijten hier op 'Oetsloven Blues & Roots'. Dus hier zijn de namen; aan de vocals 'Ellen Vanderfeesten' samen met de 'batteur' van het gezelschap 'Eric Vanderfeesten'. Liefst twee gitaristen spelen hier ten dans met vooreerst de ons wel gekende 'Jo Vossen' samen met 'Danny Essers' die zich ook ontfermt over de 'Mississippi Saxofoon'. Op de keys & backing vocals is er 'Marcel Palmans' en de ritme grooves die worden gebracht door bassist 'Noël Thijs'.

Oer Limburgse namen maar met een hart voor onze geliefkoosde zwarte muziek en door te beginnen met de oer klassieker 'My Babe' van 'Little Walter' krijgen ze zo meteen al volk op de dansvloer. Met nummers als ''Preaching Bues' en 'The Well' weten ze hun repertoire hier zo breed mogelijk te maken en is de tent al meteen goed gevuld.

Voor verveling is er bij deze 'Avenue' geen plaats en zo krijgen we toch enigszins wat onverwacht een opener die er best mocht wezen. 'Make It Rain', 'Midnight Rider' yep, we lusten er hier allemaal wel pap van. Hun blues bleef maar crescendo gaan zeker wanneer 'Motorcycle Mama' van rock naar blues werd getransformeerd door Ellen en haar 'Avenue'. Kregen we zo nog een uitsmijter met 'Mr. Highway Man' en zo was deze 'Avenue' dan ook meteen met verve geslaagd.

Meteen hierna kunnen we op het buitenpodium de blues ontdekken van 'Peddlin' Pete'. Piet Vercauteren zoals het op zijne paspaar staat werd geboren in de 'Vloanders' en speelt ook in een 4-tal bands. Vorige week konden we van hem als soloartiest genieten en deze maand staat hij ook met zijn 'PD Martin Band' op de 'Blueshappening' te Zelzate en op de affiche van 'Gevarenwinkel' met op 21 september nog op zijn eigen festival 'BluesBell' in Schellebelle.

Piet Vercauteren AKA 'Peddlin' Pete' zal tijdens de change-overs met zijn kennis van blues, country- en pre-war blues ons weten te entertainen met nummers als  'Baby Sit Down'', en een beetje bluegrass met 'Churchstreet Blues' Door zijn aangename klankkleur en de diversiteit aan muziek is een kwartiertje zo om hier op 'Oetslovenblues'. Wat als een paal boven water stond is dat 'onze' Peddlin' Pete' hier moeiteloos de vele noorderburen en Waalse vrienden aanwezig meteen kwam te overtuigen. Ja, het mag ook al eens direct binnenkomen zijn hé!

'The Mighty Black Camel Blues Band' zagen we vorig jaar al aan het werk op de 'Blueshappening' van Zelzate en liet toen al een sterke indruk op ons na. De band bestaat uit Kobe Simoens (zang), Polle Stevens (gitaar), Wim Steven (bas), Roel Stevens (drums) en Niel Verhees (keys). Wie met regelmaat naar TV kijkt zal bij de naam 'Kobe Simoens' wel een belletje horen rinkelen want het was Kobe die vorige editie een beetje kleur bracht in 'The Voice van Vlaanderen'. Niet dat dit een programma is welk je als artiest als springplank kan gebruiken voor een carrière met als bewijs de vele edities ervoor. Geen erg voor Kobe en zijn bluesband want zij hadden al naam gemaakt daarvoor.

Gelukkig zijn Katrien en Bart bij de les om deze band niet in een zwart gat te laten vallen en zo pronken ze hier vandaag op de affiche. Met 'Don't Pass Me By' worden we al meteen bij de keel gegrepen en voelen we vanaf 'minute one' aan dat het hier blues gewijs goed zit. Toch ook meteen te horen dat hier nog vier andere klasbakken naast Kobe op het podium staan en doordat ze ook op de 'Ghenste Fieste' aantraden moet een horde volk voor het podium dit reeds als gewoon aanvoelen. Okee, niet de Korenmarkt maar de weide van boer Firmin en een tent die stilaan uit zijn voegen barst.

Met nummers als 'A Fool For Your Stockings' en 'Just Got Back From Babies' s het niet zomaar een band met Kobe maar gewoonweg een steengoede bluesband die hier als een geoliede machine de talrijke bezoekers van 'Oetsloven' weten te beroeren. Dat de merchandising hier verzorgd werd door een paar rasechte 'blues chicks' hoefden ze ons niet te vertellen want dat hadden we al wel gezien.

Ook de interactie was 'spot on' en zo hoeden we zelfs geen ondertiteling voor JLH'ers 'Boom Boom' en ging het dak er hier zo goed als af. Krijgen we ook als afsluiter een fantastische versie van 'Come Together' van de 'Fab Four' en zijn we het er volmondig over eens. Naast de door merg en been snijdende klankkleur van Kove zijn deze 'The Mighty Black Camel Blues Band' gewoon ook nog eens top!

Terug naar de peddelende Piet die zijn tweede intermezzo van vandaag aanvat in de kleur van ragtime. Nummers als het mooie 'Deep River Blues' en 'Who You Gonna Hoodoo Now' hoeven al geen introductie meer en staan zijn vele fans al meteen op post, al dan niet met een frietje in de hand. Neem daar bij nog eens het funky 'Real Mother 4 Ya' van 'Johnny Guitar Watson' en zo gaat de laatste 'niet fan' hier toch ook maar door de knieën voor 'Peddlin' Pete'.

Is het nu 'Shakedown Tim & The Rhythm Revue' of gewoon 'Shakedown Tim' ik weet het gewoon niet meer maar zeker is dat Tim Ielegems hier vandaag op het podium staat. Tim himself draait al heel wat jaren mee in de Belgische blues scène en stond zo ook samen met Steven Troch mee aan de doopvont van 'Fried Bourbon' een band die hun blues telkens een beetje anders kwamen te definiëren.

nog even geduld alvorens we er een lap op gaan geven...

Ook hem kan je bekijken als soloartiest of met band. Vorig jaar stond hij nog op de affiche van 'Christmas Blues' in zaal 'Elckerlyck' te Sint-Lambrechts Herk. 'Shakedown Tim' staat ook met regelmaat aan de zijde van binnen- en buitenlandse blues muzikanten zoals ook bij wijlen 'James Harman' (1946-2021) maar ook in de huidige periode met 'Little Victor'. Tim laat zich begeleiden door de wervelende Ilias Scotch op de keys en met een ritmesectie om 'u' tegen te zeggen bestaande uit rhythm juggler 'Koen Van Peteghem' en double bass player Kurt Lens. 

Met deze 'Shakedown Tim' nemen we muzikaal gewijs meteen ook een duk van een paar era's back in time. De tijd van toen alles nog swingde. 'Feed me To The Fishes' hoef je niet letterlijk te nemen want het nummer gaat simultaan met de altijd aan zijn zijde van die viskorf...om uiteraard zijn merchandising in te verbergen. Met nummers als 'Drifting' van Eddie Boyd en het mooie eerbetoon aan 'Tiny Legs Tim' (1978-2022) met 'Tiny Legs, Big Soul' zitten we als bluesliefhebber hier gebeiteld in de blues vanavond.

Na 'This Ship' is het 'Carrebean Time' geblazen en onder de tonen van 'Wild Calypso Night' kunnen we hier stilaan gaan spreken van een 'Wild Oetsloven Night' en zagen we dat de sfeer al lang niet meer stuk kon. We krijgen nog het mooie  West-Coast bluesje 'Blues After Hours' van Pee Wee Crayton maar ook aan al dit moois komt hier vanavond een einde. Dus spots uit en 'Close The Door'.

Even terug naar buiten om te kijken hoe 'Peddlin' Pete' zijn derde interventie hier laat klinken en dat is zoals we al op voorhand wiste picobello. Zo krijgen we hier voor de derde keer 'Oh Well' vanavond maar ook 'Take A Lot Of Pride' van Merle Haggard en krijgen we zelfs wat 'disco fever' met 'Stayin ' Alive' van de Gibb broertjes. Was da goe,of was da goe? Ondertussen ontving ik de mededeling dat de witte wijn was uitverkocht, niet moeilijk aan deze prijzen!

De 'headliners' van deze 'editie 2024' daarvoor moeten we even over de taalgrens. In een vroeger leven zagen we 'Fred & The Healers' toch met regelmaat op de vlaamse epodia maar eerlijk toegeven dit is al een tijdje geleden. Ondertussen bestaan Fred Lani met zijn 'Healers' toch al zo een 30 jaar. Vandaag bestaat de band naast Fred ook nog uit Bertand Lani (basgitaar) en Nicolas Sand (drums) en zouden we achteraf kunnen spreken van een hervovering van Vlaanderen.

Ze hadden beloofd om een overzicht te brengen van hun 30-jarige carrière en dus wordt het een mix van oude en nieuwe nummers op een album dat zal worden met als producer Walter Broes. Openen doen ze hier met 'How You Do This' en zo zitten we meteen ook bij hun eerste album 'First' dat werd uitgebracht in 1997. Meteen dan maar overschakelen naar enkele nieuwe nummers zoals 'New Shuffle' en 'Back To Basics' en zo laten 'Fred & The Healers' hier meteen horen dat ze ook teruggaan richting Texas blues en het minder hardere blues rock.

Met 'At Home Last Night' sluipt er zowaar wat funk in hun set met toch wel een beklijvende floorfiller. Een nummer dat je ook kan terugvinden in hun album 'Electerrified' uit 2001. Ook uit datzelfde album is dan het rockin' bluesje 'Thanks For The Snack'. Nieuw wordt dan 'No Love For Old Men' met de vraag aan Frederic over wie het nummer gaat?

Je voelt het zo dat deze 'Fred & The Healers' bezig zijn om zich terug op de kaart te zetten in Vlaanderen. 'Red Gunhand' uit 2004 en terug is te vinden op hun album 'Red' en 'Parking Rider' maken dat het hels wordt voor het podium. Het laatste greintje energie moet uit de lichamen van de festivalbezoekers. Ze hadden ook belooft om een cover te brengen en dat was het intens gebrachte 'Messing With The Kid' van Junior Wells.

Met 'Lovers Boogie' uit 'Hammerbeatmatic' uit 2014 was de ambiance verzekerd bij dit nummer en zo werd het springen voor een volle tent. Of het nog helserl kon? Jazeker want 'Fred & The Healers' lieten zowaar de tent afbreken met 'Bulffrog Blues' van Rory Gallaher.

Gewoontegetrouw sluiten ze hier op 'Oetslovenblues' af met een stevige portie roots en/of rockabilly en in 2024 is dit niet anders. Altijd al fan geweest van Clark Kenis en zijn 'Moonshine Reunion' en kijk staat daar nu ook geen Piet Vercauteren op het podium? Naast Piet is er ook nog Wan De Brabander en Joris Govers om er hier een denderend feestje te komen afsluiten. Ondertussen bestaat deze 'Moonshine Reunion' ook toch zo een 20 jaar.

Onze laatste munten in deze levendige jukebox met 'He's Coming Home' en 'Leavin' You' en bij dit laatste zitten we bij dat fantastische album 'Sex, Trucks & Rock 'n Roll' uit 2006. Tijd om te ademen is er niet bij een set van Clark en zijn 'Moonshine Reunion'. Deze trein dendert maar voort en zo blijft iedereen hier maar dansen op nummers zoals 'I'm Desperate' en 'Something You Got'.

Wat denk je van hun 'Ruby' of een streepje 'Cash' met 'Cry Cry Cry'. 'Hot Looking Mama' is er dan eentje voor alle vrouwen hier aanwezig en bij 'Gotta Go, Gotta Grit, I'm Gone' uit 'Tired of Drivin' van 2011 begint ook de ouderdom bij mezelf parten te spelen. Het voelt aan zoals 'Six Days on the Road' van 'Dave Dudley'.

En zo werd het hier op 'Oetsloven Blues & Roots' zoals we hadden verwacht. Een denderend feestje aan meer dan democratische prijzen. 'They Shoot Horses Don't They' hier gewoon op deze weide aan de 'Oetsloverweg' maar helaas weerom voorbij voor 2024. CU in 2025!